Biggensterfte in een biologisch kraamhok

In eerste instantie waren deze op huisvestingsmaatregelen gericht. De afgelopen jaren is de toomgrootte sterk toegenomen. Daarnaast is het uitvalspercentage gestegen. Dat maakt het moeilijk om heldere conclusies uit het onderzoek te trekken. Dankzij goede voeding (conditie), lange zoogperiode en fokkerij werden gemiddeld per toom 15 biggen levend geboren. Normaal gesproken nemen de kansen van biggen af als de toomgrootte toeneemt. Het gemiddelde aantal gespeende biggen in het onderzoek steeg tot bijna 11 dankzij het grote aantal biggen per toom, en ondanks het gestegen uitvalspercentage.

• Er worden minder biggen doodgelegen als het biggennest snel in gebruik wordt genomen;

• Als de buitenuitloop altijd open is, blijven de hokken schoner;
• Een kraamhok van 2,4 m breed is schoner dan een hok van 1,7 m.
• Een ondieper rooster geeft meer bevuiling op een dichte vloer.
• Een langere dichte vloer geeft geen betere overlevingskansen en geen ander liggedrag.
• Extra vloerverwarming gedurende 1-2 dagen werkt contraproductief. Het is beter om alleen de eerste 6 uur na het werpen extra te verwarmen.
• Het ideale kraamhok combineert een smal hok met een voorliggend biggennest en een iets ruimere uitloop, dat ook als biggenopfokhok kan dienen.
• Extra water kort na het werpen, stimuleert voeropname en melkproductie bij de zeug.
• Veel stro levert netto geen voordelen op voor de overlevingskansen. Wel is de vochtabsorptie door stro van belang voor een snelle opdroging van het biggennest.
• Lange flappen houden de warmte beter in het biggennest dan korte flappen en blijken geen belemmering te zijn voor de toegankelijkheid.
• Een extra buis in de ligruimte vermindert het doodliggen, maar de zwakkere biggen sterven vaak later alsnog.
• Snel overleggen kan kleine biggen uit grote tomen betere kansen geven.